Rozdział X

Caroline:



     Patrzyłam się zbyt zdziwiona na Jessicę. Kontem oka zauważyłam jak Damon podbiego do Eleny i bierze ją w ramiona i kładzie na kanapie. Skąd u diabła Jess znała Kathrinę?! Skąd, się pytam! Nagle usłyszałam głos Bonnie, która stanęła w drzwiach wraz z... Kol'em.
- Noli timidus Jessica Wolf non est reus, quia id non Kathrina. Foderunt mitescere aerem Balloon: Putas furentem. Et humo fureres... - powturzyła kilka razy, a Jess wyglądała jakby... nagle zaczęła brać jekieś ziółka uspakajające.  - W porządku?
- Tak... Co to było? - zapytałą się spokojnie i delikatnie pojrzała się na wiedźmę.
- Magia.
- CO? Przecież coś takiego nie istnieje!
- Chodź, usiądziemy w salonie i wszystko ci wytłumaczę - włączyłam się do rozmowy i od razu napotkałam jej nieufne spojrzenie. Tak, znam ją od dwóch dni i zdążyłam stracić jej świerze zaufanie. Po prost to wszystko się świetnie zaczyna! Jeszcze Bonnie przychodzi tu z pierwotnym wampirem! No ok, ja też się zadaję z Klaus'em, ale no Kol? Dobra, nie będę oceniać.
     Poszłam w stronę kanapy, na której już siedziała przytomna Elena. Spojrzała się na Jess z błyskiem w oku. Już ją polubiła. Boże, ja nigdy nie ogarnę tej kobiety.... Usiadłam obok niej, a moja kuzynka na fotelu Damon'a, ale nic jej nie powedział. Uśmiechał się półgębkiem patrząc na mulatkę, za którą jak cień sunął Kol Miakelson.
- No więc, o co chodzi wam z tą magią?
- Ja jestem wiedźmą. Kol - wskazała chłopaka za sobą. - jest pierwotnym wampirem. Stary, choć no chyba już kożna zauważyć drobne zmarszczki tu i tam.  - powiedziała wiedźma, śmiejąc się cicho, na co Kol omiótł ją wzrokiem mówiącym: "Policzymy się później"!
-Ale jak to wampirem? - na to pytanie podbiegł do niej Damon i wyszczerzył swoje kły w jej kierunku. Strach był wamalowany na twarzy różowowłosej, ale próbowała nie dać tego po sobie poznać.
- Ty jesteś także wedźmą, a my wampirami - powiedziała Rebekah, wskazując na sibie, mnie i Elenę. Nawet nie zauważyła jak weszła. Też tak chcę! - Tyle, że ja jestem pierwotną tak jak Elijah, Kol, Klaus i Finn. Ale pewnie niektórych już znasz....
- Ale ja jestem noramalna! Nigdy nie rzuciałam żadnego zaklęcia! - krzyknęła zdenerowana i zerwałą się z fotela. - Wrócę.
     To krótkie słowo wstrząsnęło mną dogłębnie. Przynajmniej powiedziała, że wróci. Kiwnęłam głową i patrzyłam jak  szybko wychodzi. Posmutniałam, ale wiedziałam, że musi sobie wszystko poukładać. Przynajmniej ma czas, a nie tak jak ja, gdy zostałam zmieniona w wampira i nawet nie wiedziałam, że takie istoty jak ja istnieją. W sumie ona ma podobnie. Też nie wiedziała, że jest wiedźmą i teraz się o tym dowiedziała. Poczułam na sobie zmartwiony wzrok Stefana, który stał w cieniu cały czas. Patrzył się raz na mnie raz na Bekhę. Uśmiechnęłąm się do niego, porumiewawczo pokazując mu zwrokkiem Rebekhę. Jego mina była bezcenna, a ja nie mogłam się cichutko nie zaśmiać.
- A ty z czego rżysz? Wiem, żę mój braciszek jest zabawny w swoich niemych zalotach do Barbie Klaus, ale mogłabyś udawa, żę tego nie widzisz - powiedział Damon, patrząc się niepewnie na Kol'a, który podszedł do jego barku i nalał sobie whiskey. Usiadł na fotelu, pociągając na swoje  kolana zaskoczoną Bonnie, która natychmiast mu dała sójkę w żebra.  Tamten się tylko zaśmiał.
- Wy jesteście razem,czy nam się tylko tak wydaje? - usłyszałam pytanie blond pierwotnej. Spojrzałąm się na Bonnie przenikliwie, ale gdy tylko zauważyłam jej próby wydostania się z ramion pierwotnego, zaśmiałąm się głośno. Spojrzałą się na  mnie wściekła.
- Nie i nie będziemy! Ten palant coś ode mnie chce, tylko nie potrafi mi powiedzieć co! Muszę go znosić codziennie!
- Ha! I nawet w u siebie w domu, bo się do ciebie wprowadził... - powiedziałą zadowolona Bekah, a wszyscy wzieli głęboki wdech. Elena jako pierwsza się ocknęła z szoku.
- Bon, to prawda?
-Niestety....



Wiem! Miał być długi, ale nie miałam weny, żeby dopisać końcówkę, ale w następnym będzie wszystko, co chciałam wam pokazać. Zapraszam was także na bloga o w sumie zwyczajnej dziewczynie, której się wszystko wywróciło do góry nogami. Sorry! Tutaj jest ten blog, bo został przeniesiony. Mam nadzieję, że wpadniecie i zostawicie jakiś ślad po sobie :D Nie jest to żadne FanFiction, tylko mój i mojej przyjaciółki wymysł. Dzisiaj powinien się jeszcze pojawić tam prolog. A! Myślicia, że będzie tak kolorowo między Klaus'em, a Caroline? To muszę was zasmucią, ale nic więcej nie zdradzę. Pa! :D